Ados - Travma - Sözleri

Şimdi bi filmin sonuyla muhattapsak içimden ıraksan elimi bıraksan

Ne fark eder ki zaten her manzara aynı uçmak aynı inan düşmek bile aynı

Zaman senden yana seyirde geriye bakmak için geç artık bu şehirde

Görüyorum bu defa bilmediğim şekilde ölmekte sinemde topraksızın

Bitti şiirler



Ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü bugün yarına hasret bir hayatta lanetledik dünü

Sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür o saray sandığın kalplerin hepsi benim sürgünüm

Ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha

Şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha



Tut ki ben kendime ızdırabı zor göreyim tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni

Tut ki dilim susmuyor pusuyor cümlelerim bi anlam için tükendi tüm benliğim toparla beni

Bi mutlu son istemem yeter ki son olsun zahmetin surete büründükçe ben oldu

Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum şarkılar susunca kusuru ben oldum



Ruhum ziyan ismin bir an dilimden düşecekse dünyada bitmiş zamanım

Bak (bak) bu lanetlere gark oluyor sabahım

Bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık 

Neden manidar bu kadar şimdi merhabalar

Neyin kastına düştüğümde yakar hatıralar



Seni de karşıma bir zanlının sıfatıyla gün gelir cinayetler eşitlenir büyük sevdalara



Sakın arkamdan bakma sırtımda gururumu taşırım inatla

İnsan her şeyinden arınmak ister bu kadar kanla

Bir gururum kalır ellerin de onu da ben bırakmam

Öyle sahte suratlar tanırım ki benden de beter

Gönlüm el kaldırır ulan bi çocuk sanki küstü yine

Bunca şey üst üste geldi diye mi bindin en tepeme

Kirlenen yine ben sayfalar boyunca aklı lekeler



Çöktü geceye benzeyen bi karanlık

Göz altlarımda kanıtla dilimde bir insanlık ayıbı

Kimim var bizim kadar büyük bi kayıbım

Benim düşen suratlarımın hepsi kollarımla sarılı

Hakim olmadığım şu hayatımın devrimi artık yürekler içerde çok derinlerde yapılır

İnsan işte 3 kuruş kadar da satlır elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazınır



Safi ruhlar uçup diyarımdan gitti bu şehrin ortasında bir de keyim şimdi bittim

Susuyordum evvelde gönlü kim diriltti 

Payıma düşen yağmurun altında büyüttüm bu fikri

Üzülür mü dersin ki sol yanımdan ifrit

Ne kalem der bi veda şekli görünmeden gittin

Bakma zaten bana durduğumuz bitti

Mutluluk mesafesi bizlerde ya kaştır ya kirpik



Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com