Aleksander Novikov - Pis'mo K Zhenschine - Çeviri

Pis'mo k zhenschine (Письмо к женщи

085;е)

Вы помните,
Вы все, конечно, пом
ните,
Как я стоял,
Приблизившись к с

090;ене,
Взволнованно ход
80;ли вы по комнате
И что-то резкое
В лицо бросали мне.

Вы говорили:
Нам пора расстать

089;я,
Что вас измучила
Моя шальная жизнь,
Что вам пора за дел&
#1086; приниматься,
А мой удел -
Катиться дальше, в&#
1085;из.

Любимая!
Меня вы не любили.
Не знали вы, что в со
;нмище людском
Я был, как лошадь, за
;гнанная в мыле,
Пришпоренная сме
83;ым ездоком.

Не знали вы,
Что я в сплошном ды&
#1084;у,
В развороченном б

091;рей быте
С того и мучаюсь, чт
о не пойму -
Куда несет нас рок &
#1089;обытий.

Лицом к лицу
Лица не увидать.
Большое видится н

072; расстоянье.
Когда кипит морск

072;я гладь,
Корабль в плачевн

086;м состоянье.

Земля - корабль!
Но кто-то вдруг
За новой жизнью, но&
#1074;ой славой
В прямую гущу бурь &
#1080; вьюг
Ее направил велич

072;во.

Ну кто ж из нас на па
;лубе большой
Не падал, не блевал 
и не ругался?
Их мало, с опытной д
ушой,
Кто крепким в качк&#
1077; оставался.

Тогда и я
Под дикий шум,
Но зрело знающий р&#
1072;боту,
Спустился в кораб

077;льный трюм,
Чтоб не смотреть л&#
1102;дскую рвоту.
Тот трюм был -
Русским кабаком.
И я склонился над с&
#1090;аканом,
Чтоб, не страдая ни 
о ком,
Себя сгубить
В угаре пьяном.

Любимая!
Я мучил вас,
У вас была тоска
В глазах усталых:
Что я пред вами нап&
#1086;каз
Себя растрачивал 

074; скандалах.

Но вы не знали,
Что в сплошном дым&#
1091;,
В развороченном б

091;рей быте
С того и мучаюсь,
Что не пойму,
Куда несет нас рок &
#1089;обытий...

Теперь года прошл

080;,
Я в возрасте ином.
И чувствую и мыслю &
#1087;о-иному.
И говорю за праздн&#
1080;чным вином:
Хвала и слава руле&#
1074;ому!

Сегодня я
В ударе нежных чув&#
1089;тв.
Я вспомнил вашу гр&#
1091;стную усталость.
И вот теперь
Я сообщить вам мчу&#
1089;ь,
Каков я был
И что со мною стало&
#1089;ь!

Любимая!
Сказать приятно м

085;е:
Я избежал паденья &#
1089; кручи.
Теперь в Советско

081; стороне
Я самый яростный п&#
1086;путчик.

Я стал не тем,
Кем был тогда.
Не мучил бы я вас,
Как это было раньш&#
1077;.
За знамя вольност

080;
И светлого труда
Готов идти хоть до &
#1051;а-Манша.

Простите мне...
Я знаю: вы не та -
Живете вы
С серьезным, умным &
#1084;ужем;
Что не нужна вам на&
#1096;а маета,
И сам я вам
Ни капельки не нуж&#
1077;н.

Живите так,
Как вас ведет звез&#
1076;а,
Под кущей обновле

085;ной сени.
С приветствием,
Вас помнящий всег

076;а
Знакомый ваш
Сергей Есенин.



Bir kadına mektup

Hatırlıyor musunuz,
Her şeyi, tabi ki, hatırlıyorsunuz,
Nasıl kalakaldığımı,
Duvara iyice yaklaşmış bir şekilde,
Endişeli endişeli odada yürüyordunuz
Ve keskin bir şey
Fırlattınız yüzüme.

Dediniz ki:
Ayrılık vakti gelmiş,
Sizi perişan etmiş
Benim zirzop hayatım,
İşlerinize koyulmanızın vaktiymiş,
Bana kalansa -
Aşağı düşmeye devam etmek.

Sevgilim!
Siz beni sevmediniz.
Bilmediniz ki ben, bu insan sürüsü içinde
Bir kısraktım, köpükler içinde kalmış,
Cesur süvarisi tarafından, kıyasıya mahmuzlanmış.

Bilmediniz,
Yoğun bir duman altında ben,
Günlük hayatın baş döndüren fırtınasında
Bana azap veren de bu, anlamadığım -
Bu kör talih bizi nereye sürüklüyor.

Yüz yüze
Yüz görünmüyor.
Uzaktansa daha iyi görünüyor.
Dümdüz deniz fokurdamaya başlayınca,
Bu gemi daha bir ağlamaklı oluyor.

Dünya bir gemi!
Ama biri birden
Yeni bir hayat için, yeni bir şöhret için
Kasırganın, tipinin tam böğrüne
Yönlendiriyor o haşmeti.

Hangimiz o büyük güvertede
Düşmedik, kusmadık, ağzımızı bozmadık?
Az onların sayısı, o tecrübeli gönüllerin,
Ancak onlar çalkantıya dayanabildiler.

O zaman ben de
Vahşi bir gürültü içinde
İşini bilen bir yetişkin edasıyla,
İndim geminin sintinesine,
İnsan kusmuğu görmek için.
O sintine bir
Rus meyhanesi idi.
Eğildim bardağa,
Hiç himsenin acısını duymayayım diye,
Kendimi boğmak için
Sarhoş karbondioksitte.

Sevgilim!
Size ızdırap verdim,
Hüzün vardı
Yorgun gözlerinizde:
Size gösterebilmek için
Skandallarda harcadım kendimi.

Ama siz bilmediniz,
Yoğun bir duman altında ben,
Günlük hayatın baş döndüren fırtınasında
Bana azap veren de bu,
Anlamadığım -
Bu kör talih bizi nereye sürüklüyor.

Yıllar geçti şimdi,
Başka bir yaştayım.
Bir başka hissediyorum, bir başka düşünüyorum.
Şu bayram şarabını kaldırırken diyorum ki:
Övgü de, şeref de dümenciye!

Bugün ben
En hassas duygular içindeyim.
Hatırlıyorum sizin kederli yorgunluğunuzu.
Ve işte şimdi
Size alelecele söylüyorum,
Nasıl biriydim
Ve ne hale geldim!

Sevgilim!
Söylemek hoşuma gidiyor:
Sarp bir uçuruma düşmekten kurtuldum.
Şimdi Sovyet tarafının
En taşkın yoldaşıyım.

Ben şimdi
O zamanki gibi değilim.
Acı vermezdim size,
Eskiden olduğu gibi.
Özgürlük sancağının
Ve aydınlık emeğin ardından
İstenirse hazırım, La Manş'a kadar gitmeye.

Affedin beni...
Biliyorum: siz eski siz değilsiniz -
Yaşıyorsunuz
Ciddi ve aklı başında bir eşle;
Beraberliğimizin acısına ihtiyacınız yok
Ve ben de sizin için
Bir damla kadar bile gerekli değilim.

Yaşayın gidin,
Yıldızın sizi götürdüğü yerde,
Birçok yeni gölgelerin altında.
Selamlarımla,
Sizi her zaman hatırlayacak olan
Bir tanıdığınız
Sergey Yesenin.

Pis'mo K Zhenschine Çeviri, AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır.
http://www.akormerkezi.com