Hewsel bahçelerindeyim Etrafım sarılmış Yarama toprak karışmış Bir yanımda surlar bir yanımdan Dicle akar akar Uykusuzum susadım Kaç gündür yerdeyim Kuşatmanın sebebiyim Uzakdan, bir çocuk ağlar ağlar
Ateşler içindeyim, dalıp dalıp giderim Çocukluğumda bir yerlerdeyim Patlak bir futbol topunun peşindeyim Peşimde koşuyorlar beni kovalıyorlar Yakalasalar parçalıyacaklar Sokaklardan koşuyorum, koşuyorum Durmadan koşuyorum Kan ter içinde nefes nefeseyim Dizlerim, dirseğim, gömleğim paramparça Sonra... Bir çeşmeden kana kana içiyorum Akşam oluyor, hava kararıyor Uzakdan annemin telaşlı sesini duyuyorum Babamı, duvardaki solmuş resminden tanıyorum Acıktım annem... Annem beni çağırıyor. Hava karardı artık gitmeliyim. Eve dönmeliyim. Annem, annem beni çağırıyor.
Hewsel bahçesi solmasın Dicle kurumasın aksın Annem bana ağlamasın Bir gün döneceğim
Birden seni ilk gördüğüm yerde Kahverengi gözlerindeyim. Azmı koştum peşinden, Hemde sana belli etmeden, Ilk heyecanım, ilk dokunuşum. İlk gözaltım.
Yıllar böyle geldi geçti. Peşimdeydiler, şehir daralıyordu. Dağlar beni çağırıyordu. Ve ayrıldığımız gece... Aynı köşe başında, aynı apartman girişindeyim. Ne anlatabildim, ne sarılabildim. Nede öpebildim. Sımsıkı tuttuğum elinin sızlayışı var hala elimde...
Hewsel bahçelerindeyim Çemberi yarsam sendeyim Karardıkça gözlerim sanki göğsünün Sanki göğsünün içindeyim
Hewsel bahçesi solmasın Dicle kurumasın aksın Yar bana ağlamasın Bir gün döneceğim
Hewsel bahçelerindeyim Daraldıkça daralırım Yaprağa bulaşmış kanım Ne yana dönsem hedefteyim Dilim damağım kurumuş, çatlamış dudaklarım. Dicle iki adım. Kalksam, kana kana içeceğim Kalksam, Dicleyi geçeceğim. Kalksam, çocukluğuma döneceğim Kalksam sana geleceğim Kalksam, Öleceğim!
Kırklar dağı yanıyor On gözlü köprü ağlıyor Bahçelerimiz tarumar Bu nasıl bir terkedilmişlik? Bu nasıl yanlızlık Şehir kendi derdine düşmüş Onun içinmi, onun içinmi surlar hala susuyor?
Demek, buraya kadarmış Artık gücüm kalmadı. Su yaz gecesinde. Su yıldızların altında... Buram buram toprak kokusu geliyor soludukça Acı duymuyorum artık. Surların öbür yanından kalbinin atışını duyuyorum sadece
Etrafım sarıldıkça sarılıyor Zamanım daraldıkça daralıyor. Gözlerim karardıkça kararıyor. Birazdan üzerime atılacaklar. Birazdan beni parçalayacaklar Birazdan bütün bunlar bitecek Gece... bastıkça basıyor. Artık gitmeliyim eve dönmeliyim Ölüm... Buz gibi enseme dayanıyor. Kollarını bana uzatmış annem... Annem beni çağırıyor
Hewsel bahçesi solmasın Dicle kurumasın aksın Annem bana ağlamasın Bir gün döneceğim
Birgün döneceğim! Birgün döneceğim! Bir yaz gecesi, başını yasladığın pencere kenarından Dalıp dalıp giden gözlerine dolarak döneceğim. Sevgililerin dokunuşunda, Çocukların kaygısızca oyunlarında, Korkunun ve açlığın yenildiği sokaklardan döneceğim. Annelerin dinen acısında. El ele tutuşan şarkıların cesurca Çınladığı yemyeşil ovalardan döneceğim
Hewsel bahçelerinden Dicleye doğru Bakan bir özgürlük anıtının önüne Koyduğum çiçeklerle, çiçeklerle, çiçeklerle döneceğim
Hewsel bahçesi solmasın Dicle kurumasın aksın Yar bana ağlamasın Bir gün döneceğim
Hewsel Bahçelerindeyim Sözleri, AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com
İçerik Kısa Linki:
Beğendiniz mi? Hewsel Bahçelerindeyim Sözleri sayfasını Şimdi paylaşın:
Hewsel Bahçelerindeyim Sözleri için Komoçotoko'dan Gelenler