şehrin dört yanı kaplanmış deniz çekilmiş gökyüzü siyah kendimi kandırdıkça yenildim gözlerim yüklü bir bulut kadar her yol tıkanır göğsümü yırtar uçarım kendimi hayal bilip beynim kendini ateşe verir giden hiç kimse hiç dönmedi geri dönme geri hiç olmadığım bir insan gibiyim dönme geri kaybediyorum düş intiharıyla beslediğim son belkileri büyük harflerle yazdım şarkıma terkettiğim tüm cümleleri ceketimi astım keskin kokulu mutsuzluktan sendeledim köşe başına atılan fotoğrafımda kalmaz renkten ibaret asla korkma sakın demek isterdim ruhum inan hapsolmuş odalarda en katı gerçek zaman vedalar titrer yorgun dudaklarımda sayfalar isyan kastına maruz geç kalmışlık sancılarımdan kaç yol kaldı kaç seçenek kaç yalnızlıkla sonumuzu yazdın bulutlar yağmur kusuyor üstüme düşünebilmekten sıkıldım artık aynalarımla da yüzleştim sildiklerimden şarkı yarattım bir cam buğusunda gülümsüyorum sessiz sakin loş bir adam gibi nakarat: loş bir adam yakıyor geceyi yangını işliyor her zerreye sıyrıldığı gözyaşlarıyla öfke gözüne kanlar bürüyor yine bulutsuz akşam sisli suratlar elbette zamanımız dar korkularım peşimi bıraksa yağmurda haykırasım var sandığımız gibi olmadı hiç kalp yamalayan candan ağır sıfatlar yoldan dönünce kıymeti olmaz kaybedilenler ağır travma yaslandığın geçmiş yıkılınca yitirir anlamını anekdotlar haddini aşar anlamsızlıklar gözyaşlarıyla buluşunca iki kelimeyi biraraya getirip anlatmak yırtar boğazımı bazen zaman aslında parçalar her şeyi tanıyamaz olursun yıllandıkça tebessümler arkasında gizler neşterden bıkmış sancıyı belki evetsin belki hayır belki hikayen dram taşır illet gibidir sessizlikler işgal eder hep aydınlığı savurur kuşkular aklımı yine bitmez güvensizlik hastalığı silinir yazdıklarım boğulur nefesim bir an olsun kurtulamam sökerim göğsümden hislerimi yakarım ateşim bu utançlar yürüyorum çekiyor kendine girdap gibi hep uçurumlar şarkılarımdan bir adam yarattım avuçlarında ruhum var Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com