yer yüzünde ilk anımı yaşarken dördüğüm insansın
hıçkırıklı ağlamalarımı dindirmek mümkün deyildi
sözlerle telafuz edemesemde gözlerim yansıtır
başlangıç sonuna eklenir yanlızlık telvesi
yinede sağlıklı düşünemezken ondokuzumun bitişiğinde
gönül kabzesinden iner hüzün damlacıkları
karayelden ters vurur fırtınanın sert tokatları
umut yelkeninden çalar umutsuzluk çanları
kal demek ister sana
kalmak mümkün deyil ölümlü dünya
elinde bşr kosa ve zamanla iç içe kendisi
kurbanlarını arayan katilin takendisi
bazen zaman hiç bir şeyin ilacı olmuyor ki
sene ikibin onbir ve sen şimdi yoksun yanımda
aslında öncedende yoktun sadece gölgen vardı
kurulu bir patika yolken şaranpolünden uçtum
şimdi kara toprağın ellerindesin bense bitkinim
Nakarat
okşandı gönlüm beklemediğim anda çıka geldi kapımı çaldı hüzün
toprağa gömdüm ömrümü ömrümle kıyasladım babamı
saydım geçmişimden de geriye kalanları
[ 155336 ]
Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com