Senai Demirci - Kimselere Diyemem - Sözleri

Öyle çok pazarlık ettim ki Seninle ey Rabb'im. Sen çağırınca kendime ayırdığım v
akitlerden çalındığını düşündüm. Ezan okununca sevdiklerimle geçirdiğim zamanlar
ın azalmasından korktum.
Vakit girince içim 'cız” etti hep. Odamdan uzaklaştım bıraktım işimi bozdum keyf
imi; öylece namaza durdum. Ayak diredim 'az sonra kılsam da olur!” dedim. 'Az so
nra”larım 'çok sonralar”a döndü geç kaldım geç kalmaktan utanmadım. Sonunda ayak
larımı sürüye sürüye vardım huzuruna. Pazarlığımı vaktin daralmışlığını bahane e
derek yeniden ileri sürdüm. Kaçıyordu namaz ya; o yüzden çabucak kıldım selam ve
rdim hemen kalktım rahatladım. Oysa rahatlığı Sana borçluyum. Ağrımayan her bir 
dişim kadar huzur borçluyum Sana. Damarlarımın her bir noktasında pıhtılaşmayan 
kanım kadar sükûnet borçluyum Sana. Tenimin kaşınmayan her bir noktası kadar rah
atlık borçluyum Sana. Dişlerim ağrıyacak olsa her biri için harcayacağım zaman S
enin. Kanım pıhtılaşıp damarlarım tıkanacak olsa her defasında ızdırap ve korkuy
la geçireceğim saatlerin hepsi Senin. Tenim her noktasında yırtılacakmış gibi ac
ıyacak olsa kendi kendime dar geleceğim huzursuz günler Senin.

Gün oldu; usandım. Sabrımı tükettim; tükendim. Kendimi yontmaya heveslendim. Ben
den istediğin zamanı çok gördüm. Benden istediğini benim için istediğini bile bi
le huzurunda huzursuz durdum. Fazla buldum namazın rekatlarını; kısaltmak için b
ahaneler aradım. Günümü delik deşik etmeni işimin arasına kesintiler sokmanı hay
atımın ortasına duraklar koymanı uykumu bölmeni lüzumsuz gördüm. 'Beni bana bıra
k!”larla durdum huzuruna; içim başka bir yerlerin türküsünü söylerken ben seccad
ende belki sadece bedenimle mıhlı kaldım. Oysa Sen dileseydin dar edebilirdin za
manı bana! Bir uçurumun dibine savrulmuş bir arabada çaresizce Sana yalvartıyor 
olabilirdin beni. Korkulu bir savaşın orta yerinde ateş ve kan kusan bombaların 
altında günümü de işimi de uykumu da hatta rüyalarımı da delik deşik etmelerini 
takdir edebilirdin. Düşmeyen bombalar kadar uçuruma savrulmayan arabalar kadar g
enişlik borçluyum Sana.

İçten pazarlıktı benimkisi. Öyle içten ki kendime bile söyleyemedim. Gözlerimle 
birlikte gönlümü de secdene kilitlemeyi çok gördüm. Kendimi sıfırlamayı benliğim
i hiçe indirgemeyi beceremedim. Ensemde kaderin sıcacık nefesini hissedecek o te
slimiyetin vadisine inemedim. Acelem vardı; alnımı koyduğum gibi kaldırdım secca
deden. Bütün benliğimle aşağı inemedim. İşim vardı secdemi işime zaman kazandım.
 Secdeye kalbimi de sığdırmaya çalışmadım. Uykum vardı secdemi sığ bırakıp uykum
u derinleştirdim.

İtirafımdır: Bencilliğimi de sırtıma alıp rükûlarda eritemedim. Bedenim eğilirke
n huzurunda 'emrolunduğum gibi dosdoğru olma”nın ağırlığını sırtıma almayı ertel
edim. 'Sırası değil!”di; 'hele dur; sonra da olur!”du. En Sevgili'ni bir gecede 
ihtiyarlatan emri üzerime alınmadım.

Sen dileseydin çocuğumun cılız nabızlarının eşliğinde loş ve neşesiz bir yoğun b
akım odasında gözümü de gönlümü de umutsuzca çaresizce ürpertiyle korkuyla bir m
onitörün ekranına kilitleyebilir din. Dileseydin yeryüzünün sükûnetini bir anda 
kesip küçücük bir duvar kıpırtısının gölgesinde mini mini bir sarsıntının beklen
tisi içinde saçlarıma aklar düşürebilirdin.
İçten pazarlık mı denir buna? Sen bilirsin Seninle ettiğim pazarlığı. Kendime sa
kladığım ve hatta kendimden de sakladığım sır bu. Dilime bile değdirmekten korkt
uğum ağzıma almaktan utandığım öyle bir sır işte. Fısıldaması bile acı veriyor y
a… Meselâ uzayınca Fatiha uzayınca sûre heceler sanki özgürlüğe giden yolu taşla
r gibi kestikçe 'bitmez şimdi bu namaz!” dediğim çok oldu. Ama içimden. Kimseler
 duymadı.

Bir Sen duydun beni ey Rabb'im. Sırrımı bir Sen bildin. Kendimi lüzumsuz hissede
rken seccadenin üzerinde dudağım anlamına yetişemediğim kelimeler için oynarken 
Sen beni söylediğimden fazlasıyla duydun söyleyemediğimi de dile getiremediğimi 
de bildin. Ruhumu alıp uzaklara gittiğim halde bir bedenimi bıraktığım halde huz
urunda kovmadın beni yakınlığında tuttun.

İtirafımdır; öyle anlatıldığı gibi özleyebilmeyi beceremedim henüz namazı… 'Arad
an çıkarmaya çalıştığım” oldu namazı. Geçiştirdim namazı. Bir 'sorun”du çözdüm h
allettim. Selam verip sonra yaşamaya başladım… Yaşamayı namazın içinde aramalıyd
ım. Namazı yaşamanın içine sızdırmalıydım oysa. Bilemedim.

Kafa tuttum ayak diredim pazarlık ettim; ama Sen utandırmadın yine yine yine huz
uruna aldın beni. Her secdede rahmetinle okşadın alnımı. Her rükûda 'aferinler” 
fısıldadın gönlüme. Her vakitte yeni bir sayfanın aklığına çağırdın ruhumu. Yüzü
me vurmadın. Azarlamadın. Aşağılamadın. Hepten umut kesmedin benden. Yok saymadı
n. Utandırmadın.

Pazarlık ettiğimi Seninle bir Sen bildin ey Rabb'im. Kimselere söylemedin. Sırda
şım Sensin bir Sana açabilirim içimi bir Senin beni ayıplamandan korkmam. Ben iş
te böyleyim; yine 'bana ait”lerin hesabındayım. Başka kime söyleyeyim? Başka kim
in anlayışından medet umayım?

Kimselere Diyemem Sözleri, AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır.
http://www.akormerkezi.com